First week
Blijf op de hoogte en volg Maaike
21 Juli 2015 | Kameroen, Buéa
Wij hadden met Walters om 9.00 uur bij het politiebureau afgesproken om kopieën te maken van onze paspoorten, maar dat werd al snel half tien. Walters vertelde dat iedereen een soort van instructie dag zou hebben op de werkplaats, behalve ik, ik kon dinsdag pas beginnen. Toen ik vroeg ‘Walters, so there’s nothing I can do for Hady’s today?’ kreeg ik als antwoord: ‘No, because you will have a very busy program tomorrow and Wednesday’. Haha Kameroen-logica denk ik J.
Ik had niet zoveel zin om alleen bij de accommodatie achter te blijven en in mn eentje op pad gaan kan hier niet echt. Ik besloot om met mijn medereizigers Jolanda en Kristel mee te gaan en een kijkje te nemen bij hun werkplaats. Jolanda werkt op een fysiopraktijk, wij kregen een hele rondleiding. Vooral de kamer waar de protheses etc. gemaakt worden was erg indrukwekkend om te zien. In het midden van de kamer stond een grote lange werktafel met machines aan de zijkanten en op de tafel lagen heel veel (gebruikte) schoenen. De schoenen werden om maat gemaakt en onder een prothese gezet. Heel apart, maar het werkt wel want ik zag veel patiënten ermee lopen. Naast deze ‘werkkamer’ bevond zich een behandelkamer waar patiënten uitleg/therapie kregen, dit werd alleen vaak gestoord door machine geluiden…
Na de rondleiding en kennismaking met de fysiopraktijk zijn wij Buéa in gegaan. We hebben een markt bezocht en wij waren de enige blanken. Op de markt was alles te koop, van kruiden tot kleren en van gedroogde koeienhuid (dat was om op te eten) tot levende kippen. De kippen zaten in zulke kleinen hokjes en werden zo slecht behandeld dat mijn partij-van-de-dieren-hart direct actief werd haha! Ik wilde direct alle kippen kopen, maar ik wist niet waar ik die moest laten…
De markt heeft geen normale ‘straatjes’, de grond bestaat uit allerlei modder en ongelijke keien. Het dropje bevindt zich naast een armere wijk van Buéa, de huisjes zijn hier echt heel klein en bestaan voornamelijk uit plastic platen. Iedereen plast en poept op staat. Het was heel apart om te zien, zeker in contrast met de plek waar onze accommodatie zich bevindt…
Tot nu toe heb ik er nog geen foto’s gemaakt, uit respect voor de bevolking. Ik wil niet dat zij denken dat ik het zie als iets toeristisch. Het plan is wel dat wij nog een keer terug gaan naar die wijk omdat ik deze ervaring graag met jullie wil delen.
Na een leuke rondleiding op de werkplek van Kristel zijn wij met 6 avocado’s (voor 1 euro en 10 cent) rijker terug gekeerd naar Mount Mary Hospital, onze accommodatie.
Alima (mama van het huis) had voor ons gekookt, kip met Jam. Jam lijkt op een mega wortel maar smaakt een beetje naar aardappel, de kip was lekker pittig dus het was een geslaagde eerste Kameroense maaltijd!
Dinsdag was het dan echt tijd om te beginnen! Ik moest voor het eerst alleen over straat richting mijn werkplek, dat vond ik best spannend. Hady’s office bevind zich in de wijk Pala Pala Fields Bueá town, het ziet er uit als een wat armere wijk. Naast een mini begrafenis en wat hutjes bevind zich het huisje van Walters. Het huisje van Walters is erg mooi in vergelijking met de omgeving, ik blijf zulke dingen vreemd vinden…
Ik heb alle werknemers van Hady ontmoet en het is een ongelooflijk gezellige groep! Ik werk met 7 mannen en 3 vrouwen, de meesten zijn nog studenten en rond een jaar of 24 dus dat klikt erg goed.
Walters heeft mij alles verteld over Hady en de projecten waarvoor de organisatie Hady zich in zet. Hij liet mij een video zien over een project ‘using sport as a tool’. Door een sportevenement te organiseren komen veel kinderen (van verschillende geloven, leeftijden en culturen) bijeen. Dit is de perfecte kans om belangrijke thema’s zoals malaria, ebola, belang van onderwijs etc. te bespreken. Ik vind dit een geweldig concept! Dit is ook precies wat ik ga doen tijdens mijn basketbal-camp! Het basketbal ‘gebruiken’ wij om kinderen te motiveren om te komen. Naast het basketballen geven wij elke dag ook lessen over uiteenlopende onderwerpen.
Na alle uitleg van Walters over mijn werkzaamheden en een kleine planning ben ik samen met Bernard Buéa in gegaan. Bernard is 24 jaar oud en werkt ook bij Hady, een super toffe gast en hij wilde mij alle ‘belangrijke’ plekken van Buéa laten zien. Super leuk vond ik dat, niet wetende dat mij een wandeltocht van drie uur stond te wachten hahaha! Met blaren op mijn enkels en tenen kwam ik uitgeput aan bij de accommodatie… Ik begrijp nu wat ze bedoelen met ‘Buéa ligt aan de voet van de Mount Cameroon’.
Ik heb echt van alles gezien: belangrijke gebouwen van de overheid, monumenten van de oprichting van de Republic Cameroon, enge insecten, scholen en heel veel woonwijkjes. Ook zijn wij naar het basketbal veld gelopen waar het project met kinderen plaats gaat vinden. De grond is helemaal kapot, maar de baskets hangen en er speelden alle allemaal kinderen. Dat gaf mij een enorm goed gevoel!
Het was hee gaaf om met Bernard op pad te gaan, hij vertelde veel over het land en de geschiedenis, ook vroeg hij veel over Nederland. Hij vond sommige dingen echt heel vreemd zoals dat wij niet allemaal bevriend zijn met onze buren…
Hij wilde mij graag het huis van zijn zus laten zien dus daar zijn wij naartoe gelopen (mega ver haha). Het was echt achterin een woonwijkje, overal lagen keien, je kon er alleen ten voet komen. Het huisje van zn zus was heel erg klein, 2.5 bij 2.5 denk ik. Zijn zus (en haar man) waren beide niet thuis, alle kinderen wel. Ik kwam aanlopen en ze riepen: ‘’LOOOOK A WHITEMEN’’ en rende heel hard weg. Ze hadden nog nooit een blank iemand gezien. Later kwamen ze wel stiekem kijken en allemaal dingen aan mij vragen. Zij vroegen of ik een dokter was en zeiden dat ik heel mooi was. Bernard noemt mij steeds ‘my friend’ Haha!
In het huisje kreeg ik direct een baby op schoot, zoooo lief! Het was een jongetje en nog maar 2 maanden oud. Hij was nog zo klein en had hele grote bruine ogen, hij keek mij heel gek aan. GEWELDIG!!! Maren, je zou het ook zo schattig hebben gevonden! Ik heb alle fotoboeken te zien gekregen van de bruiloft van de zus tot de begrafenis van de vader van Bernard. Ik vond het bijzonder meteen zo bij de familie betrokken te worden, maar ik moest er ook erg aan wennen…
Ik kreeg meteen het gevoel dat iedereen wat van mij wilt, maar dat is gewoon de manier van omgaan hier J
Bernard heeft mij zelfs helemaal thuis gebracht. Morgenochtend komt hij mij weer ophalen en gaan we opnieuw een stuk wandelen. Hij wilt mij theeplantages laten zien, ik ben heel benieuwd!
Trouwens, die kameroense vriendinnetjes van de eerste dag zijn eigenlijk niet zo lief!!! Ze hadden onze kamersleutel en melk gestolen!!!!
Toen ik woensdag wakker werd regende het kei-hard. Stiekem hoopte ik dat Bernard af zou zeggen, maar nee hij was er netjes om 9.00 uur. Ik vond dat ik niet kon maken om af te zeggen, dus ik trok mijn wandelschoenen en poncho aan en ik was klaar voor weer een forse (3 uur durende) wandeltocht! Het was leuk en interessant om de thee plantages te zien. Overal liepen personen die op de plantage werkten met hele grote messen, dat vond ik wel een beetje eng.
S’ middags heb ik mijn lessen voor de volgende dag voorbereid en ben op tijd gaan slapen.
De volgende ochtend pakte ik rond 8.00 de taxi naar Hady office. Ik begin het taxi systeem aardig onder de knie te krijgen. Als je taxi-driver toetert heeft hij je gezien en stopt die, je zegt waar je heen wilt en als de taxi-driver opnieuw toetert mag je instappen. Voordat je uitstapt geef je geld, je stapt daarna direct uit en ontvangt het wisselgeld via het raampje. Als je het op een andere manier doet wordt iedereen chagrijnig haha! Met zn 7en in een taxi is hier heel normaal (1 chauffeur, 2 op de bijrijdersstoel en 4 achterin). Ons record staat nu op 10!!!
Vandaag gaf ik mijn eerste ‘education’ aan de werknemers van Hady. Ik heb de werknemers uitgelegd wat een PowerPoint is en hoe je het maakt. Ook heb ik wat basis-tips gegeven voor tijdens het presenteren. Toen ik het over body langues had, keek ik de groep rond en zag ik iedereen half onderuitgezakt en liggend naar mij kijken. Toen moest ik wel erg lachen. Walters vertelde mij later dat die houding inhoudt dat iedereen zich op zijn/haar gemak voelt bij mij. Weer zo een cultuur verschil. Na mijn presentatie mocht iedereen een PowerPoint maken op mijn computer. Zodat zij de geleerde stof ook direct toe konden passen. 1 gast is super gemotiveerd en heel enthousiast over mij. Hij had een PowerPoint gemaakt vertelde dat heel trots aan Walters, dat was leuk om te zien. Ik heb een hand-out gemaakt voor iedereen met alle stappen erop zodat zij PowerPoint ook kunnen blijven gebruiken als ik er niet meer ben. Ik hoor jullie zeggen ‘puh puh uitleggen hoe een PowerPoint werkt, moet je daarvoor nou naar Afrika?’
Ja, want uit onderzoek is gebleken dat een groep maar 10% van alles wat je verteld onthoudt wanneer je alleen maar informatie zend. Wanneer je de informatie combineert met plaatjes, filmpjes, steekwoorden etc. help je de groep de informatie beter te onthouden.
Hady is een organisatie dat veel projecten doet met kinderen. Zij willen de kinderen vaak dingen leren over het belang van schoon drinkwater etc. Tijdens deze uitleg kan Hady voortaan een Powerpoint presentatie gebruiken waardoor de informatie beter bij de kinderen blijft hangen. Veel beter dan de manier waarop het nu gaat, gewoon gaan staan en wat vertellen…
Vrijdags mocht ik weer een les geven. Dit keer ging ik uitleggen hoe je een brochure maakt. Vanuit Nederland had ik wat papier, potloden etc meegenomen, ik liet eerst iedereen een schets maken. Deze schets ging de groep vervolgens aan elkaar presenteren, dat was erg leuk. Vooral de brochure van Claire was leuk, zij had een brochure voor Hady gemaakt met tekeningen van allemaal sterke Afrikaanse mannen want dan zouden er meer vrouwen bij Hady komen haha! Vervolgens heb ik uitgelegd hoe je een brochure maakt op de computer en kon iedereen op mijn laptop oefenen. Het was weer erg leuk om te doen. Ik merk dat ik het totaal niet meer spannend vind, soms maak ik nog wel rare (half nederlandse) zinnen, maar als mensen het niet begrijpen probeer ik het gewoon opnieuw uit te leggen! S’middags heb ik met Walters rond de tafel gezeten voor mijn basketbal/holidayworkshop project. Ik ben hoofdverantwoordelijke en moet bijna elke dag lesgeven aan de kinderen.
S’avonds zijn wij met z’n allen met wat locals wezen stappen. Eerst naar een soort raggy-bar en later naar een sisha club! Heel bijzonder om te zien hoe de jongeren hier uit gaan haha!
Na een (veel te) korte nacht ging om 6.00 uur de wekker alweer. Wij hadden namelijk afgesproken om rond 7.00 een toeristische wandeltocht met gidsen naar Limbé (plaats vlakbij Buéa, aan het strand) te maken. Vol verwachtingen over mooie natuur, wat wilde dieren en watervallen trokken wij onze wandelschoenen aan en waren wij klaar om te gaan. Deze optimistische blik veranderde echter snel… Vier uur lang, op een behoorlijk tempo, over het asfalt en door de stromende regen maakt een mens nou niet echt gelukkig… haha! Het was 1 grote flop, wij moesten alleen maar opschieten van de gidsen (zelfs toen we bij een mooie waterval waren) en onderweg vertelden zij niet over de omgeving. Een uur voordat wij Limbé arriveerden, hebben wij onder een boom een nat stuk stokbrood met een gekookt ei (die we niet konden snijden ofzo) staan eten. Ook kregen wij 1 liter fles cola om te delen (zonder bekertjes ofzo). Haha nou we weten ook direct wat het Kameroens Toerisme inhoudt… haha gelukkig konden wij de lol er wel van inzien en in Limbé stond een warme douche op ons te wachten, dat was een prettig vooruitzicht.
Na een warme (en vooral lange) douche zijn we naar het Wildlife Center in Limbé gegaan. Hier worden voornamelijk apen opgevangen die slecht behandeld zijn. Ook worden hier apen in bescherming genomen die anders de dupe zouden worden van ‘black magic’. Apenhoofden worden dan verkocht omdat het speciale krachten zou bezitten, ZO ERG! Ik heb direct een aapje geadopteerd en geld gedoneerd J! De apen worden goed behandeld en hebben veel meer ruimte dan in Nederland! Na dit leuke avontuur zijn we naar het strand gegaan, helaas was het geen bikini weer… We gingen kijken bij de vismarket en dat was erg leuk, de bootjes met vis kwamen letterlijk aanvaren en gaven de vis direct aan de markt af. De vis was zo vers dat je er niks van rook!
Een van Jolanda haar patiënten woont in Limbé en nodigde ons uit om bij hem thuis te komen eten, dat was zo gaaf om mee te mogen maken! Het huisje was niet zo groot, twee kamers moet deze familie delen met z’n vijven. Hoe arm de mensen hier ook zijn, zij willen alles met je delen. We kregen rijst met bonen en er werden meteen drie flessen frisdrank gehaald. Het eten was erg lekker, ik vond het alleen ook een beetje dubbel omdat ik het gevoel kreeg het eten van deze familie op te eten… De stroom viel een paar keer uit en soms voelde ik handjes door mijn haar gaan, toen ik mij opdraaide zag ik drie meisjes heel verlegen naar mij kijken haha! Het was een hele mooie ervaring om echt bij mensen thuis te mogen komen.
De volgende dag zijn we na een lekker ontbijt richting de Botanic Garden geweest, vervolgens nog even naar het strand en tot slot naar een Palmbomen-plantage… Vraag mij niet waarom, maar de patiënt van Jolanda had daar gewerkt en was daar zó trots op dat wij ons wel een beetje verplicht vonden om te gaan. Haha! Het was afschuwelijk, modderig en vol met enge insecten haha! Wij kregen nog een lekkere maaltijd bij het gezin thuis voordat wij terug gingen naar Bueá. Zijn vrouw had Confufu gemaakt, dat is typisch Kameroens. Een soort deeg gemaakt van mais eet je samen met groente en vis, je moet het met je handen eten. Heel leuk om een keer te doen en het was ook erg lekker!
Die avond ben ik vroeg naar bed gegaan want ik werd maandag om half 8 verwacht bij Hady office.
Braaf stond ik om half 8 bij Walters voor de deur, er was alleen nog niemand… Pas om half 10 gingen wij richting het basketbal project, ik heb twee uur zitten wachten, dit bedoelen zij dus met blackman-time…
Het was vandaag niet zulk goed weer, dus basketballen kon niet. In plaats daarvan werd er les gegeven. Om 10.00 uur mocht ik mijn eerste les geven. Toen ik voor de klas ging staan stonden alle kinderen op en zeiden in koor: ‘Goodmorning Miss Maaike’, dat was zo leuk en lief maar ook zo apart.
Ik had de les al voorbereid aan de hand van een mooie powerpoint over mijzelf en over Nederland. De les eindigde met het spel true or false. Ik had een aantal stellingen zoals ‘de kleuren van de Nederlandse vlag zijn rood, wit en groen.’ ‘True or False?’. De kinderen moesten dan naar het juiste papiertje wijzen. Het was een erg leuk spel. Aan het einde heb ik papiertje uitgedeeld, zodat de kinderen konden opschrijven wat zij willen leren gedurende dit ‘kamp’. De onderwerpen lopen uit een van bijbelse quotes tot scheikunde en van de geschiedenis van Nederland tot de naam van de minister-president (and what kind of person he is) zo grappig!!!
Het schoollokaaltje is heel erg primitief! Het is in een oude autogarage, alle banden, machines en gereedschap is er nog. In het midden van het lokaal zit een groot gaat, de auto-monteurs konden dan onder de auto voor reparaties. Levensgevaarlijk haha…
Links achterin de garage hangt een oud krijtbord. Mijn bureau is ook direct het bureau van de eerste rij kinderen J
De zomervakantie hier in Kameroen duurt 3 (!) maanden. Erg lang voor de kinderen en daarom zijn er ‘Summer-schools’ in Kameroen. Deze scholen zijn alleen erg duur waardoor veel kinderen geen extra lessen kunnen volgen… Maar dit basketball project brengt daar gelukkig verandering in! Het gehele ‘kamp’ waar ik mij voor inzet is gratis. Het start om 9.00 (of later because of the blackman-time…) tot ongv. 13.00 uur. In de pauze ontvangen de kinderen een broodje gezond, een banaan, zakje nootjes en een glas water! Ook krijgt elk kind een schrift en een pen en aan het einde krijgt iedereen een certificaat voor deelname! Doordat wij sport als ‘tool’ gebruiken komen er erg veel kinderen op dit ‘kamp’ af. Ik heb met eigen ogen ervaren hoe leuk en goed dit voor de kinderen is, dat ik besloten heb een deel van mijn sponsorgeld (200,-) aan dit kamp te doneren. Dit bedrag gaat naar het eten, de schriften en pennen, de certificaten en andere benodigdheden voor speciale dagen (zoals de Dutch-game day). Ik krijg een officieel document m.b.t. de donatie, deze zou ik op Facebook plaatsen. Ik weet zeker dat de kinderen hier onwijs blij mee zijn! Sponsoren, heel veel dank, zonder jullie was dit nooit gelukt!
Dinsdag is Miss Maaike’s day op het kamp. Ik moest de hele dag lesgeven. Braaf stond ik om half 9 bij het lokaal. Pas om 10.00 uur kwam mijn collega met de sleutel (…) haha!
De eerste les ging over LiveBuild. Nadat ik van alles over de organisatie en projecten van LiveBuild had verteld heb ik groepjes gevormd en papier en potloden (bedankt Mama) uitgedeeld. Ik vroeg de kinderen welke projecten LiveBuild nog meer zou moeten uitvoeren in Kameroen (volgens hun). De kinderen moesten samen in een groepje hun ideeën met elkaar delen en een poster maken van hun eigen bedachte project. De kinderen vonden de opdracht zo leuk en werkten zo goed samen! De resultaten zijn echt super! Één groep bedacht een voetbalproject omdat dat goed voor de gezondheid is, je er sterker van wordt en je er veel vrienden door krijgt. Een andere groep bedacht een ‘education project’ en dan met name het leren lezen en schrijven aan kinderen in arme wijken zodat zij meer kans maakten op een betere toekomst. Alle groepjes maakte een mooie tekening bij hun project en schreven op waar het project plaats moest vinden, wanneer en hoe lang. Ik heb alles bewaard en als ik in Nederland ben geef ik de project-concepten aan LiveBuild.
Na het onderwerp LiveBuild heb ik een korte les over het belang van teamsport gegeven. Na een lekkere lunch heb ik de kinderen uitgelegd hoe je een powerpoint maakt. Iedereen mocht om de beurt (ja, om de beurt alle 24… haha) en powerpoint bij mij maken, deze moesten ze vervolgens presenteren. En spannend dat zij dat vonden!!! Maar wel heel goed dat zij dit leren J
Trouwens, soms lachen de kinderen dwars (en hard) door je heen. In het begin moest ik daar heel erg aan wennen, ik dacht echt ‘onee wat zeg ik nu weer voor raars’. Het betekent alleen iets anders, wanneer kinderen lachen betekent dit dat zij de les heel leuk vinden en dat zij het leuk vinden dat jij er bent.
Na alle (24…) powerpoint was het tijd om de dag af te sluiten. Na een mooi gebed en een mooi in koor opgedreunde ‘Thank you miss Maaike’ was de schooldag rond 13.30 uur voorbij. WAT EEN TOP DAG!
Ik kijk nu al uit naar mogen, en met name naar volgende week maandag. Dan gaan Jolanda, Kristel, Naomi een Dutch-game day organiseren (met als onderliggende boodschap team-buildig) met spellen zoals ‘eier-lopen’, ‘koekhappen’ en ‘spijkerpoepen’. Wordt lachen!
-
21 Juli 2015 - 17:53
Merel:
Ha Maaike,
Wat super leuk om je verhalen te lezen!! Gelukkig heb je het naar je zin!!
Echt goed dat je dit project doet, trots op je!
Beetje stomme vraag maar welke taal spreek jij dan met de kinderen?
Liefsss -
21 Juli 2015 - 19:51
Janneke :
Lieve Maaike
Wat heb je het gaaf!!! Heerlijk je verhaal te lezen!
Dikke knuffel van Jan en Janneke -
21 Juli 2015 - 21:15
Maaike:
Ha merel! Dankjewel wat een lieve en leuke reactie! In dit deel van Kameroen spreekt met gelukkig Engels! Wel wordt er ook veel pidgin gesproken, dit is een sport dialect daar versta ik niks van. Haha!!
Groetjes XXX maaike -
21 Juli 2015 - 22:42
Maarten:
Super leuk geschreven weer Maaike! Ik ben benieuwd naar de Dutch-day! Wisten de kinderen überhaupt al iets over Nederland? Ik ben ook benieuwd naar de foto's! Super gaaf om je verhalen te lezen ik begin zelf ook weer helemaal heimwee naar Afrika te krijgen. Geniet er nog van en ik kan niet wachten op je volgende update (+ foto's). Liefs Maarten -
22 Juli 2015 - 00:27
Gidion:
Héé juf Maaike!!
Wat een geweldige belevenissen in die eerste week! Heel erg leuk om te lezen. En ook jij die voor een klas staat, haha. Ben benieuwd naar het vervolg!!
xx pa -
22 Juli 2015 - 03:55
Mark:
Super gave verhalen maaikie! Ik ben supertrots op je
Dikke kussss -
22 Juli 2015 - 13:54
Nikki:
Heel gaaf lieve Maaik! You are amazing! Blijf genieten van alles! Ben trots op je! Kus -
25 Juli 2015 - 00:15
Anja En Rob Hahn:
Lieve Maaike,
Wat een geweldig leuk geschreven verslag.
We hebben er weer van genoten en kijken weer uit naar de volgende.
Wat maak je veel mee en wat doe je veel en dat in zo een korte tijd.
Juf Maaike staat je goed, super foto Maaike! Zo een mooie blonde juf zillen ze zelden zien.
Liefs en groetjes van ons!
Speciaal van een Trotse tante uit Haarlem
Xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley